İçine çeşitli otlar konulan ilaçımsı şeylerden nefret ediyorum >.<

Peki kaçımız bu söze uyuyor?
Etrafımdaki insanlara bakacak olursam bana karşı bu kuralı uyguluyorlar sanırım. Ama ben neden onlara karşı bu kadar katı olamıyorum? :(

Bir gün ben ölürsem 
gerçekleşmeyen hayallerimle gömün beni 
özlemlerimle, yüreğimdeki acıyla 
bilirim yoktur dili derin acıların 
en acıyan yerimden öpsün deli rüzgarlar 
ve öylece bırakın beni toprağa, 
bendekilerle beraber...

Hiç ait olmadığınız bir yere ait hissettiniz mi kendinizi?
Ben hissettim. Hemde az önce. Çok sevdiğim insanların olduğu ve ait olduğumu hissettiğim bir sayfadan ayrılmaya karar verdim. İnsanların beni yanlış anlamasından nefret ediyorum >.<

Ahh lütfen biraz  yorum istiyorum :/

İnsanlar neden severler hiç düşündünüz mü? Bir ihtiyaç? Yaşamak için bir gereklilik? Ya da ne bileyim bunun gibi şeyler işte.. Sevmek basit bir kavramdır aslında bence. Çünkü insan herkesi sevebilir. Seviyor rolü bile yapabilir hatta. Bence zor olan "GERÇEKTEN SEVMEK" Sevdiğim insanı gerçekten seviyor muyum inanın hiç bilmiyorum ve bu beni gerçekten delirtiyor. Bazen diyorum ki o okulda havalı biri bu yüzden ondan hoşlanıyorum. Sonra bana bakarak öyle bir gülümsüyor ki deliriyorum.. Gerçekten seviyorum galiba.. Ama bir türlü emin olamıyorum >.<

Ne güzel söylemiş üstad. "Seni özel kılan sevdiğin değil SEVGİN". Ama şimdilerde o özel sevgiler yok artık maalesef. İnsanlar menfaatleri için aşık oluyor bazen. Tabii bu yaptıklarına aşık olmak denirse..